Żwir to luźna skała okruchowa składająca się z odłamków skał o średnicy 5÷80 mm. Żwir może być pochodzenia morskiego, rzecznego, jeziornego lub lodowcowego. Do celów budowlanych wydobywa się go, podobnie jak i piasek, ze złóż ziemnych lub rzecznych.
Żwir dzieli się na dwa gatunki: I i II. Różnią się one ilością: zanieczyszczeń organicznych, pyłów organicznych, ziaren wydłużonych i płaskich. Ponadto żwir dzieli się na cztery frakcje (inaczej grupy ziaren): 5÷10, 10 ÷20, 20÷40, 40÷80. Zaliczenie do jakiejś frakcji jest uzależnione od średnicy ziaren uzyskanych podczas przesiewania żwiru. Aby uzyskać odpowiednią frakcję, w żwirowni przesiewa się żwir przez dwa sita należące do zestawu sit służących do sortowania, np. frakcja 40÷80 oznacza grupę ziaren, które przeszły przez sito o otworach 80 mm, a zatrzymały się na sicie o otworach 40 mm.
Żwir, podobnie jak pospółka (mieszanina żwiru i piasku), najczęściej służy do wyrabiania betonu. Jakość pospółki uzależniona jest od ilości piasku użytego do mieszaniny, zbyt duży nadmiar piasku ujemnie wpływa na wytrzymałość betonu, ponieważ użyty w normalnej proporcji cement nie jest w stanie otoczyć wszystkich ziaren pospółki w betonie. Natomiast niedomiar piasku może spowodować powstawanie pustych przestrzeni w betonie. Ważny jest również kształt ziaren w pospółce, dobrze jest, gdy przeważają odłamki skalne zbliżone kształtem do kuli lub ostrokrawędziowe nad ziarnami wydłużonymi lub płaskimi. Wartość pospółki obniża dodatek gliny, iłów, ziemi, gruzu i korzeni. Rynie (żwir o ziarnach dochodzących do średnicy kilku, a nawet kilkunastu decymetrów) nie jest wykorzystywany do wyrabiania betonu.
Filmy