L.O.F.T - składane stanowisko pracy oraz "99 gr." - przenośna tacka dla podróżujących to znaki rozpoznawcze projektanta Maćka Wojcickiego. Choć jego prace zdobywają uznanie na wystawach w Mediolanie, Berlinie i Londynie - on sam uważa, że jest dopiero na początku drogi. Po siedmiu latach emigracji wraca do Trójmiasta. Chce, by najnowsze jego prace powstawały tutaj.
Marta Apanowicz:
- Klamka zapadła, po siedmiu latach pracy w Londynie wracasz do Trójmiasta.Maciej Wojcicki: - Już kiedy wyjeżdżałem na Wyspy, miałem poczucie, że nie chcę tam jechać na stałe. Od samego początku zakładałem, że chcę wrócić. Musiałem tylko znaleźć moment na powrót. Pojechałem zdobyć doświadczenie, zobaczyć świat z innej perspektywy i poszerzyć wiedzę. Trochę okrzepłem, stąd decyzja o powrocie.
- Do Londynu wyjechałeś tuż po zakwalifikowaniu zaprojektowanej przez ciebie zabawki POKO do finału konkursu o nagrodę Prezydenta RP za najlepszy dyplom w dziedzinie sztuk pięknych i sztuk projektowych.- Ten projekt robiłem przez rok. Mój promotor, prof.
Jacek Popek kładł bardzo duży nacisk, bym skończył go we właściwy sposób. Zadaniem POKO jest stymulowanie rozwoju ruchowego, poprawa koordynacji ruchowej dziecka, wyrównanie postawy oraz wzmacnianie mięśni przez zabawę. Przy realizacji tego projektu pomogli mi specjaliści od rozwoju dziecka z Akademii Wychowania Fizycznego w Gdańsku. Jego realizacja otworzyła mi drogę do Londynu, udało mi się dostać za pierwszym razem do obleganego Royal College of Art w Londynie.
- Studiowałeś tam dwa lata, a twój dyplomowy projekt pt. L.O.F.T. namieszał trochę w świecie designu.- Wszystko zaczęło się od zadania, w którym mieliśmy zaprojektować rzecz pod konkretną osobę, z określonymi cechami oraz nawykami. W początkowym zamyśle miał być to projekt dla ludzi, którzy lubią zmiany, lubią podróżować, bądź dla których dom jest przystanią do kolejnej podróży. Chodziło o stworzenie takich mebli, które w łatwy sposób można byłoby przemieszczać i dostosowywać ich układ do potrzebnej sytuacji. Meble - układanka. Zmienialna przestrzeń, którą można łatwo przearanżować. Goście przychodzą, rozsuwamy szafy i mamy inną przestrzeń.
- Z zamysłu powstało jednak miejsce do pracy.- Projekt ewaluował trochę przez przypadek. Pewnego wiosennego dnia w Londynie spadł śnieg i sparaliżował całe miasto. Powstał więc pomysł stworzenia przestrzeni dla ludzi w ich domu, w której mogliby pracować. Jest też coraz więcej firm, gdzie w głównej siedzibie urzęduje prezes, a poszczególne osoby pracują w domu i spotykają się raz na pewien czas bądź są w kontakcie na skypie lub telefonie. I tak powstał L.O.F.T. jako przestrzeń do pracy w domu. Miejsce, w którym można pracować, i które nie zajmuje wiele miejsca.
- L.O.F.T został potem pokazany w krótkim czasie na trzech liczących się wystawach. - Projekt zaprezentowałem najpierw na wystawie na zakończenie roku, a że wystawa studentów tej szkoły jest bardzo ważnym wydarzeniem wśród osób zainteresowanych designem - L.O.F.T. został zauważony. Już pierwszego dnia wystawy projekt wpadł w oko komisji konkursu "Design for our Future Selves", co można przetłumaczyć w takim dosłownym tłumaczeniu "dla nas samych za parę lat". W konkursie organizowanym przez Fundację Helen Hamlyn wyróżniane są projekty, które łamią pewne bariery. Mogą być wykorzystane zarówno przez osoby starsze, jak też niepełnosprawne.
- Następnie L.O.F.T.-em zainteresowała się Lidewij Edelkoort, którą uważa się za jedną z czołowych specjalistek od wyznaczania trendów w designie.- Dzięki niej miałem przyjemność pokazać L.O.F.T. na wystawie "Talents" w Eindhoven, ale tuż przed tym projekt zaistniał na wystawie "100% design" w Londynie. L.O.F.T miał pokazać nowy sposób myślenia o przestrzeni, jest chyba jednak zbyt
nowatorski, gdyż dotychczas w tej domowej przestrzeni nie zaistniał.
- Twoje projekty są użyteczne: umywalka do mycia stóp, przenośna tacka dla podróżujących czy też poduszki na schody.- Postawiłem sobie za zadanie "uprzyjaźnić" przestrzeń, wziąć miejsce, które nie jest przyjazne i je odczarować. Klatki schodowe są bardzo często takim odpychającym miejscem, a jednak młodzież często na nich przesiaduje. Zrobiłem więc dwa projekty. Pierwszy wykonany ze sklejki, dzięki niemu powstaje większa przestrzeń, na której można usiąść bądź postawić siatki z zakupami. W drugim, dość podobnym projekcie, chodziło o to, by można było po prostu wygodnie usiąść. Taki minimalistyczny szezlong.
- Obecnie głośno jest o twojej współpracy ze skandynawską projektantką Dorte Agergaard.- Dorte przygotowała serię poduszek inspirowanych naturą: duńskimi wydmami, plażą, roślinnością, łąką. Poprosiła mnie, bym do tej kolekcji zaprojektował tapetę osadzoną w tych skandynawskich realiach. To mój pierwszy komercyjny sukces, projekt powstał dla firmy Fiona - Wall Design, której produkty dystrybuuje Flugger w swoich sklepach dla profesjonalnych dekoratorów. Kolekcja jest już w sprzedaży w Szwecji, za chwilę będzie dostępna też w Polsce. Zdobi też ściany jednego z salonów biżuterii Georg Jensen w centrum Kopenhagi.
- Dziennikarze zajmujący się designem uważają cię za projektanta, który może sporo namieszać na scenie międzynarodowej.- Dziękuję, ale przede mną jednak jeszcze długa droga. Marzę o tym, by zmieniać przestrzeń i tworzyć takie projekty, które będą w niej funkcjonować. Proszę więc za mnie trzymać kciuki.
Maciek Wojcicki - absolwent gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych na wydziale Architektury i Wzornictwa (jego dodatkową specjalizacją była architektura okrętowa) oraz Royal College of Art w Londynie na wydziale projektowania produktu. Projekty Maćka były często publikowane w międzynarodowej prasie projektowej. Ma na swoim koncie wiele wystaw, w tym solową podczas London Design Festival w 2010 r. Z jego
pracami można było zapoznać się również podczas tegorocznej edycji Gdynia Design Days.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy